ZERE ARRUNTAREN BIZITZA

Eunate Irazola, Ander Deuna Ikastola 6.maila

Bazen behin zere familia txiki bat,ama aita eta semez batez osaturikoa.

Egun baten plaktona jaten zeudela itsasontzi baten motorra entzun zuten eta bat batean zere ama harrapatu eta hil egin zuen.

Hurrengo egunean aita semea jolasten zeudela euritan azi zen eta horrekin batera ekaitz bat. Oso ekaitz zakarra zen,eta olatu handiak zeuden,hain handia zen ezin zuten ondo igeri egin, eta askenean aita semea banandu egin ziren.

Aitak bere semea bilatu eta bilatu egin zuen baina alferrik, ez zuen aurkitu eta askenean errenditu egin zen.

Eta semeak berriz bere aita esperantzarekin bilatzen zuen asteak eta asteak pasatu ziren, eta ez zuen aita inondik ere aurkitu, askenean zere kume gizajoa errenditu egin zen, errenditu, eta esperantza galdu, jada ez zuen aita aurkitzeko esperantzarik, eta bizitzen jarraitzekorik erez.

Zere gizajoa, ama hilik zuena eta aita desagertua, munduan bakarrik sentitzen zen, lagunik gabe eta tristuraz jota, jada ez zuen bizirik jarraitu nahi, baina zorritzarrez ez zuen hiltzea lortzen, ez zuen ezta itsasontzirik ezta plastikozko poltsarik ezta ezer erez aurkitzen hiltzeko.

Berak nahi zuen bakarra hil eta bere amarekin elkartzea zen.

Pakea bizkaia itsasontzia zere arrunta aurkitu zenean, hilik zegoen eta ez zekiten zergatik hil zen, edo plastikozko poltsa bategatik edo itsasontzi bat harrapatu zuelako baina ez zen horietako aukera bategatik hil baizik eta bakardadeagatik eta tristurarengatik.